
ارتودنسی و فشارخون بالا


![]() | فشارخون بالا نشانهای از یک بیماری خاص است و به جای خطای کمی بیانگر یک اختلال کیفی در عملکرد طبیعی بدن است. در نتیجه هر توضیحی درباره فشارخون دلخواه است. فشارخون بالا یک ریسک فاکتور مهم در بیماری های قلبی-عروقی است و علتی اساسی در بروز نارسایی کلیوی و سکته مغزی می باشد. فشارخون بیش از ۱۶۰/۹۵ mm Hg معمولاً در بزرگسالان به عنوان فشارخون بالا در نظر گرفته میشود. فشارخون بین ۱۴۰/۹۰ mm Hg و ۱۶۰/۹۵ mm Hg هم فشارخون مرزی است. درمان دندانپزشکی انتخابی برای بیماران مبتلا به فشارخون بالا و کنترل نشده باید تا زمان تحت کنترل درآمدن فشارخون به تعویق بیفتد. هر چند برای بیماران مبتلا به فشارخون بالا که فشارخون آنها به خوبی کنترل شده است درمان ارتودنسی و فشار خون بالا هیچ منعی ندارد. طی درمان، متخصص ارتودنسی باید مراقب هر نوع کاهش سلامت لثه باشد چون داروهای مسدودکننده کانال کلسیم بخصوص نیفیدیپین با افزایش رشد لثه در ارتباطند. اقدامات خاصی باید انجام شود تا از هر نوع تحریک لثه اجتناب گردد و متخصص ارتودنسی قبل از شروع درمان باید در جریان ارزیابی پزشکان قرار گیرد. |
فشار خون بالا و ارتودنسیبزرگ شدن لثه، هیپرپلازی واقعی نیست بلکه تکثیر المان های بافت همبند غیر سلولی لثه را درگیر می کند و عمدتاً واکنشها در سطوح لبیال دندانهای ثنایا رخ میدهند. اگرچه تجمع موضعی پلاک های میکروبی و التهاب و در علت بروز افزایش حجم لثه دخیل هستند و بیمارانی کهارتودنسی ثابت انجام می دهند باید بهداشت دهانی خیلی دقیقی را رعایت کنند. برش جراحی بافتهای بزرگ شده در جلوگیری از عود مجدد مؤثر است. استفاده از یک داروی ضد فشارخون جایگزین می تواند مشکل را با موفقیت مرتفع کند بدون اینکه لازم باشد به مهارت استفاده بیمار از مسواک وابسته باشیم. داروهای متداول مورداستفاده در بیماران مبتلا به فشارخون عبارتند از دیورتیکها (مثل فوروزماید)، هیدروکلروتیازید، بلوکرهای گیرنده بتا آدرنرژیک (مثل پروپرانولول، متاپرولول) بتابلوکرهای غیرانتخابی (مثل پروپرانولول) مهارکنندههای ACE (مثل کاپتوپریل)، آگونیستهای گیرنده آلفا۲ آدرنرژیک با تأثیر مرکزی (مثل کلونیدین)، بلوکرهای محیطی نورون آدرنرژیک (مثل گوآنتیدین). | ![]() |
![]() |
|
![]() |