
براکت های سلف لیگیت در ارتودنسی - یک مرور سیستماتیک


Padhraig S. Fleming a; Ama Johal b
تاریخچه براکت های سلف لیگیتتاثیر براکت سلف لیگیت بر ردیف کردن دندان مقایسه براکت های معمولی و براکت های سلف لیگیت بحثنتیجه گیری
![]() |
|
تاثیربراکت های سلف لیگیت بر درمان ارتودنسی
| ![]() |
![]() | تاثیر براکت سلف لیگیت بر ردیف کردن دندانبانک های اطلاعاتی الکترونیک مورد جستجو قرار گرفت. هیچ محدودیتی در خصوص وضعیت یا زبان انتشار مقالات اعمال نگردید. مطالعات انتخاب شده از نوع کنترل شده تصادفی (RCT) و کلینیکی کنترل شده (RCC) بودند که به بررسی تأثیر نوع براکت ارتودنسی (براکت معمولی یا سلف لیگیت) بر راندمان ردیف کردن، تجربه درد بیمار، میزان شکستن براکت، تغییرات ابعاد قوس، سرعت بستن فضای ارتودنسی، نتایج پریودنتال و تحلیل ریشه می پرداختند. هر دو نویسنده در انتخاب مطالعه، ارزیابی کیفیت و استخراج داده ها نقش داشتند. موارد عدم توافق نیز از طریق بحث و گفتگو مرتفع شدند. |
| ![]() |
![]() |
|
چهار مطالعه تجربه درد بیمار را پس از گذاشتن اولیه دستگاهها مورد بررسی قرار دادند. در این میان یک تحقیق گزارش درد بیمار را بعد از جلسات اول و دوم ملاحظه می کرد و بیماران اظهار می داشتند که کدام سیستم با بیشترین ناراحتی همراه بوده است. در سه مطالعه دیگر، اطلاعات به صورت نمرات پیوسته ای از ۰ تا ۱۰۰ برای میزان احساس درد از سوی بیمار روی یک میزان آنالوگ چشمی ۱۰۰ میلیمتری ثبت می گردید. از این سه مورد، یک مطالعه نتایج را در ۱۵ بازه زمانی و دو مطالعه دیگر در چهار بازه زمانی مشابه ۴ ساعت، ۲۴ ساعت، سه روز و هفت روز گزارش نمودند. برآورد این سه مطالعه حاکی از ریسک سوگیری پایین و امکان مقایسه آماری با یکدیگر به لحاظ تشابه یافته ها بود. به منظور تسهیل مقایسه، شاخص های درد در چهار بازه زمانی مشابه، استخراج شده و مورد بررسی قرار گرفت. این سه مطالعه نشان دادند که درد ظرف ۲۴ ساعت اول به اوج خود رسیده و در روز هفتم بعد از گذاشتن دستگاهها به سطح پایه نزول می کند. به علاوه نشان دادند که میانگین احساس درد بیمار در سیستم سلف لیگیت نسبت به سیستم معمولی به میزان اندکی کمتر بود ولی تفاوت معنی دار آماری نشان نمی داد.
| ![]() |
![]() |
|
مقایسه براکت های معمولی و سلف لیگیت به لحاظ سلامت پریودنتالدو مطالعه تأثیر براکت های سلف لیگیت و بستن الاستومری براکت های معمولی را بر گیر پلاک مقایسه کرده اند. یک مطالعه نشان داد که میانگین سطح استرپتوکوک ها و کل باکتری های روی دندانها در سیستم سلف لیگیت با اختلاف معنی دار آماری کمتر از براکت های معمولی بود ولی تحقیق دیگر موفق نشد ارتباطی بین نوع براکت و سطح باکتریائی پیدا کند. این یافته ممکن است بازتابی از تفاوت روش اندازه گیری مورد استفاده برای تخمین استرپتوکوک موتانس بزاق باشد. اثرات طولانی تر سیستم براکت بر سلامت پریودنتال و تجمع دبری نیز توسط یک پژوهش مورد بررسی قرار گرفته بود. این تحقیق نتوانست ارتباطی بین نوع براکت و سلامت پریودنتال متعاقب برداشتن دستگاههای ارتودنسی ارائه دهد. به نظر می رسد از آنجا که نوع براکت می تواند بر سطح باکتریائی در حضور دستگاهها اثر گذارد، ممکن است این تأثیر بعد از درمان پایدار نماند. | ![]() |
![]() | مقایسه براکت های معمولی و سلف لیگیت به لحاظ قوس دندانیدر رابطه با قوس مندیبل، سه مطالعه دریافتند که میزان جلوآمدگی ثنایاها و افزایش عرض بین دندانهای نیش در جریان ردیف نمودن دندانها بین دو سیستم معمولی و سلف لیگیت مشابه بود. با این حال دو مورد از این تحقیقات افزایش عرض بین مولری بیشتری را برای براکت های سلف لیگیت با اختلاف معنی دار آماری نشان دادند. چنین یافته هایی را مطالعه ای دیگر تأئید نکرد. هر چند این مطالعه ارزیابی خود را بعد از کشیدن پرمولر فک پائین و بدون مقایسه مستقیم انجام داده بود. در مجموع تحقیقات کافی با ریسک سوگیری اندک تا متوسط و با گروه هایی مشابه جهت امکان مِت آنالیز نتایج وجود نداشت. |
مقایسه براکت های معمولی و سلف لیگیت به لحاظ بستن فضای ارتودنسیتنها یک تحقیق سرعت بستن فضای ارتودنسی را در فواصل ۵ هفته تا تکمیل بستن فضا بررسی کرده بود. این تحقیق نیز حجم نمونه کافی نداشت و اجازه انجام مطالعه را نمی داد. به علاوه، آرچ وایر های واجد پست برای هر دو طرف بکار رفته بود. از اینرو احتمالا حرکت دندانها در یک سمت مستقل از سمت دیگر نبوده اند. | ![]() |
![]() | مقایسه براکت های معمولی و سلف لیگیت از نظر میزان تحلیل انتهای ریشهیک مطالعه با بکارگیری رادیوگراف های پانورامیک نشان داد که میانگین اختلاف معنی داری در میزان تحلیل انتهای ریشه ثنایاهای فک بالا بین دو سیستم Damon2 و Micoarch وجود ندارد. تحقیق دیگری نیز یافته های مشابهی را ارئه داد. به گونه ای که در آن تغییرات ارتفاع ریشه ثنایاهای مندیبل روی رادیوگرافی های پری آپیکال متعاقب ردیف نمودن دندانها اندازه گیری شده بود. میانگین تحلیل ریشه در سیستم Damon 3 به میزان اندکی بیشتر بود، هر چند به لحاظ آماری معنی دار نبود. |
![]() | مِت آنالیز تأثیر نوع براکت بر تجربه درد بیمار تأکید نمود که براکت های سلف لیگیت، تأثیر محسوسی به لحاظ بالینی بر میزان احساس درد بیمار ندارند. سه مطالعه مورد استفاده در این زمینه از کیفیت بالای متدولوژی برخوردار بوده و تحت شرایط مشابهی شامل سن و جنسیت صورت گرفته بودند. مطالعات آینده نگر در خصوص مقایسه راندمان ردیف نمودن اولیه دندانها و سرعت بستن فضای ارتودنسی بین براکت های معمولی و سلف لیگیت، اختلاف اندکی را گزارش کرده اند. این یافته ها با مطالعات گذشته نگر و ادّعای سازندگان براکت های سلف لیگیت مبنی بر عملکرد بالینی برتر این براکتها، سازگاری ندارد. در هر حال، مقایسه آماری این مطالعات به دلیل تفاوت در روش اندازه گیری مرتب شدن دندانها، نقایص متدولوژیک و گزارش ناکافی یافته ها صورت نگرفت. تغییرات ابعاد قوس دندانی بین دو سیستم سلف لیگیت و معمولی مشابه به نظر می رسد. مقادیر مشابه جلوآمدگی ثنایاها و افزایش عرض بین دندانهای نیش در هر دو گروه رخ داد. این یافته در تعارض با این ادّعا است که سیستم های با اصطکاک اندک پاسخ متفاوتی را تحت فشارهای نسج نرم نشان می دهند. با این وجود دو مطالعه نتیجه گرفتند که براکت های سلف لیگیت سبب افزایش عرض مولری بیشتری می گردند. |
در حالیکه جمع آوری شواهدی دال بر مزیت استفاده بالینی براکت های سلف لیگیت شروع شده است، تأثیر نوع براکت بر روی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان هنوز مورد تحقیق قرار نگرفته است. همچنین مقایسه ای مستقیم و آینده نگر در خصوص مقایسه طول کلی درمان با براکت های معمولی و سلف لیگیت وجود ندارد. مطالعات بیشتری با کیفیت مطلوب و حجم نمونه کافی برای کاهش خطای تحقیق باید صورت گیرد. | ![]() |
![]() | نتیجه گیری
|
![]() |
a. دانشجوی PHD، انستیتوی دندانپزشکی سلطنتی لندن، لندن، انگلستان
b. سخنران ارشد، بخش ارتودنسی، انستیتوی دندانپزشکی Queen Mary، لندن، انگلستان
زمان انتشار آنلاین : ۲۰۱۰